Jaloezie
Ik gun het ze,
echt.
De kinderwagens,
de kleine handjes,
de trots in hun ogen.
Maar soms prikt het.
Een steek,
onzichtbaar voor de buitenwereld.
Niet omdat ik hun geluk niet wil,
maar omdat ik het mijne zo mis.
Ik glimlach,
zeg wat lieve woorden,
maar voel hoe iets in mij trekt -
alsof er twee werkelijkheden
naast elkaar bestaan.
Ik ben blij voor hen,
en tegelijk breek ik een beetje.
Twee waarheden
in één hart.
Soms schaam ik me
voor dat gevoel,
alsof liefde niet
ook kan verlangen.
Maar jaloezie is geen afgunst.
Het is gemis
in vermomming -
een fluistering van liefde
die nergens meer naartoe kan.
Maak jouw eigen website met JouwWeb