Herinnering
Herinnering leeft in stiltes,
tussen adem en gedachte.
Ze ruikt naar het ziekenhuis,
naar de lucht van handalcohol,
voor we weer samen waren.
Herinnering klinkt als hoop en afscheid,
alles wat ik niet kan vasthouden.
Het ritme van stappen in de gang,
het piepen van apparaten.
Soms hoor ik je adem nog,
dat kleine kraken en pruttelen
dat alleen jij maakte.
En je huiltje -
zo anders,
zo eigen.
Het hoorde bij jou.
Soms glimlach ik zacht
om wat er even was,
al weet ik dat het pijn blijft doen
voor de rest van mijn bestaan.
Je leeft in mijn herinnering -
niet als troost,
maar als bewijs
dat jij er was.
Maak jouw eigen website met JouwWeb