Als jij hier zou zijn

Hoi Nyva-diva,

Vandaag is het zover - pakjesavond.
Ik weet dat je daar nu nog veel te klein voor zou zijn, maar toch zie ik het voor me: je kleine handjes die met volle overgave proberen het papier van een cadeautje te scheuren. Die gefronste blik, gevolgd door een ondeugend glimlachje als het je eindelijk is gelukt.
Ik vraag me af hoe hard je zou zingen als je over een paar jaar je schoentje mocht zetten.
Of hoe je stem zou klinken: hoog en helder, of juist een beetje zacht en verlegen misschien.
Hoe je nu zou zijn…

Dagen als deze brengen me telkens terug naar dat verlangen naar het leven zoals het hoort te zijn.
Het leven waar jíj in thuis zou moeten horen.
Waar geluk de kamer vult, waar we je gebrabbel niet kunnen verstaan maar er toch om lachen.
Waar ik je kan optillen, kan knuffelen, je wangetjes kan kussen tot jij je neusje in mijn nek verstopt…

Ik stel me zo vaak voor hoe het zou zijn met jou erbij.
Zoals vandaag - pakjesavond over drie jaar - samen met je neefje Jack, precies zoals tante Maura en ik het hadden bedacht, net als wij het vroeger deden.
Ik zie voor me hoe jij vol enthousiasme een speelkeukentje uitpakt, met je tong een beetje uit je mond, en dan de rest van de avond alsof-eten voor ons kookt.

Tot het bedtijd is.
Papa en ik stoppen je samen in. Jij kruipt onder je dekentje, je haartjes ruiken nog een beetje naar de pepernoten die we die middag samen hebben gebakken.
Als papa naar beneden gaat lees ik je een verhaaltje voor, dan geef ik je een welterusten-kusje op je voorhoofd.
“Slaap lekker, kleine frommel. Mama houdt van je. Tot morgen.”

Maar het blijft stil.
En dat kleine zinnetje blijft hangen in de lucht, zonder antwoord -
en daar voel ik het hardst dat ik jou zó verschrikkelijk mis…

Meisje, ik hoop dat je je treintje mooi vindt ♡

05/12/2025