Knuffelen
Ik weet nog hoe klein je was
in mijn armen,
zo licht
dat ik bang was om te ademen.
Je hoofdje tegen mijn borst,
je huid zachter dan alles wat ik kende.
Elke seconde
probeerde ik te onthouden
hoe het voelde.
Nu knuffel ik wat achterbleef -
je kleertjes,
het slaapzakje waarin je zou slapen,
het wollen jasje met de geborduurde hartjes
dat ik speciaal voor jou kocht.
Maar het allermeest
knuffel ik je stippelkonijn.
Ik weet dat jij het niet bent,
maar het komt het meest in de buurt.
Soms voel ik nog de vorm van jou,
een herinnering in mijn handen,
alsof mijn lichaam weet
wat mijn hoofd niet kan vergeten.
Knuffelen is niet meer vasthouden,
maar blijven voelen
dat je er was.
Maak jouw eigen website met JouwWeb